Dwa lata temu czyli w wakacje 2016 roku Piotrek zabrał mnie w mój pierwszy mały rejs żaglóweczką po Ślesinie. To były jego urodziny. Mimo, że miał już spore doświadczenie w żeglowaniu, nie wzbudził wówczas mojego zaufania pochłonięty widokami (opalałam się topless) wpłynął na mieliznę. Do dziś mamy z tego ubaw. Wtedy też razem wyłowiliśmy zagubiony odbijacz, który pływa z nami do dziś a Piotrek wypowiedział słowa, które okazały się zaklęciem: „kiedyś będę miał swój jacht a to jest jego początek”. Od tamtego momentu życie potoczyło się tak, by przepowiednia się sprawdziła. Wszechświat nam sprzyjał i skromnie wypowiedziane życzenie bardzo szybko zamieniliśmy w rzeczywistość. Widzieliśmy przed sobą wyboistą drogę i zdawaliśmy sobie sprawę z jej trudów. W kwietniu 2018 roku wyruszyliśmy w podróż po Morzu Śródziemnym własnym pływającym domem. Jesteśmy w drodze od 6 miesięcy a w zasadzie od roku, bo zaczęło się od podróży do USA, gdzie splot wydarzeń doprowadził nas do podjęcia decyzji o zakupie jachtu. Nie wyobrażaliśmy sobie powrotu do szarych Pabianic, inspirowani amerykańskim rozmachem i odwagą by czerpać z życia garściami i realizować marzenia spontanicznie postanowiliśmy postawić wszystko na jedną kartę. Dzięki pracy własnych rąk ruszyliśmy we własną podróż a wiatr nam wskazuje drogę.
By spełnić marzenie wiele się nauczyliśmy, przelaliśmy dużo potu i łez. Dzięki temu doceniamy i szanujemy to co zdobyliśmy dzięki ciężkiej pracy i wyrzeczeniom. Oczywiście, że nie jest zawsze kolorowo. Czasem jest strach tak duży, że nie możemy spać w nocy, czasem przychodzą dni niepewności a nawet zwątpienia czy warto. Otrzymaliśmy dużo wsparcia od życzliwych ludzi, lecz większość była tych, którzy negowali nasz pomysł, na szczęście wspólnie wykuliśmy mocny pancerz, który odbijał pesymistyczne podszepty. Co ciekawe największy doping dostajemy od obcych, nowo napotkanych ludzi, którzy chcą śledzić nasze losy. Postanowiliśmy więc, że będziemy dzielić się przygodami, tak by kolekcjonować wspomnienia w wirtualnym pamiętniku a nasi wierni kibice będą wiedzieć co u nas słychać. Może nawet zainspirujemy kogoś do wstania z fotela i ruszenia gdziekolwiek by doświadczać życia!
Nie wiem jaki będzie miała scenariusz ta podróż, nie wiem czy opłyniemy świat, a może utkniemy gdzieś na dłużej. Jedyne czego jesteśmy pewni, to to, że nasza podróż rozpoczęła się na dobre!
Nie wiem czy potrafię być wystarczająco wdzięczna za to, że mogę budzić się codziennie pod innym niebem. Nie mogę powiedzieć, że spełniam swoje marzenia, bo nigdy nawet nie śmiałam marzyć o tak cudownym życiu. Nie można się bać! Wypowiadajcie głośno i odważnie marzenia a wszechświat Was usłyszy i zacznie sprzyjać. Nawet jeśli się nie uda, doświadczycie czegoś nowego i poczujecie smak życia.
My:
Piotrek: Niezmordowany mistrz uporu, wytrwały w dążeniu do celu o czym świadczy ściana medali i pucharów jego byłych pasji, które pochłaniają go całego, dlatego jest taki dobry w tym co robi. Znudziło mu się gwiazdorzenie na wyścigach motocyklowych i wyrósł ze stanowiska managera w korpo. Spóźnialski, małomówny i uczynny, lubi mocne doznania i adrenalinę, radzi sobie doskonale w stresujących sytuacjach, może udźwignąć więcej niż to możliwe.
Poddałabym się już wiele razy, przestałam wierzyć, że nam się uda, ale wierzę w niego a jeśli on wierzy to i ja prę dalej.
Jestem zaskoczona jak zgrabnie udaje nam się poprowadzić ten cały majdan, mimo wszystkich możliwych problemów. Może dlatego, że uzupełniamy się i jesteśmy zupełnie różni.
Ja wulkan- on morze spokoju i cierpliwości, on mózgowiec twardo stąpający po ziemi ja żywotna choleryczka, wrażliwa na przyrodę, wymagająca od siebie i innych.
On planuje trasy ja listy zaopatrzenia na łódkę.
Bez mrugnięcia realizujemy szalone pomysły, które innych przyprawiają o zawroty głowy. Połączyliśmy jego pasję do żagli z moją chęcią poznawania świata, pogoni za słońcem i ciepłem oraz genetyczną skłonnością do nie usiedzenia w miejscu. Piotrek umie żeglować a ja nie mam choroby morskiej (za to mam spore problemy z kierunkami-co na łódce trochę przeszkadza). Jestem zmienna lecz niezmiennie lubię gotować i nie znoszę zimy, leżenia przed tv, polityki oraz poczucia, że marnuję czas.
Marzy nam się niezależność i podróżowanie we własnym tempie, ale niestety słońca do garnka nie włożę, dlatego postanowiliśmy organizować rejsy do których może dołączyć każdy, posmakować naszego życia i powłóczyć się po świecie w poszukiwaniu przygód, wspaniałych ludzi i doznań. Nie bez powodu nie podajemy planu podróży na cały rok, żeby nie czuć się zobowiązanymi, często te plany się zmieniają i sami nie wiemy gdzie nas dalej życie poniesie. Możecie dołączyć to jakiegoś etapu i sami przekonać się, że można normalnie mieszkać a jednocześnie podróżować.
